De onderstroom in relatie Hongarije en West-Europa

Een interview dat ik met Dzsingisz Gabor had. Hij is oud-staatssecretaris en Hongaar van geboorte. Dit is een korte voorvertoning.

Inclusie vraagt niet alleen dialoog op de inhoud. Het vraagt gelijkwaardigheid in de relatie. En de onderstroom op tafel kunnen leggen. De westerse pers heeft vooral de rechtstaat en vrije pers in vizier, de inhoud. Dat is goed. Maar begrijpen we de achtergronden ook? Kennen we wat onder de oppervlakte speelt?

Misschien is het beroepsdeformatie. Maar bij groepen probeer ik altijd de onderstroom te peilen. Waarom? Omdat de onderstroom vaak inclusie in de weg zit en daarmee het bereiken van gezamenlijke doelen. Met dit gereedschap uit mijn vakgebied ging ik in gesprek met Dzsingisz Gabor over de internationale betrekkingen.

Mijn hypothese? Centraal-Europese landen worden behandeld als de mindere. En voelen zich zo in hun waarde aangetast. En daarom blijven we met ze hakketakken.

Neem nu bijvoorbeeld Polen. Hun angst voor Rusland werd door West-Europa afgedaan als koude oorlog sentiment. Nu krijgen ze ineens gelijk. En hopelijk ook wat meer respect. Misschien zijn ze zo gek nog niet.

Ik maakte in 2014 de documentaire ‘A Life in Hungary’ over de geschiedenis van Hongarije van WWI tot na de val van de Muur. Aan de hand van het leven van een 90-jarige Hongaarse vrouw. Toen kwam ik erachter dat wij in het westen vooruit kijken, Centraal-Europeanen kijken naar waar ze vandaan komen. Naar hun lot en ziel. En de lading van de geschiedenis werkt door in de onderstroom en de relaties met ons in het westen.

Daarom dit interview waarin Dzsingisz ons toelaat in de diepere gevoelens die de discussie op de inhoud vaak in de weg zitten.